Κάποιοι θα πιστεύουν ότι το μικρόβιο του εκατομμυριούχου franchise του Capcom, Το δημοφιλές Resident Evil, Βρίσκεται σε αυτόν τον άλλο τίτλο, επίσης ένα έργο των Ιαπώνων, αν και, φυσικά, είναι απαραίτητο να γίνει η αξιότιμη αναφορά για την οποία πολλοί γνώστες στον τομέα είναι ο αληθινός πατέρας αυτού του είδους που είχε την άνθηση του στην εποχή από τις κονσόλες 32-bit και ότι σήμερα είναι μία από τις πιο δημοφιλείς στους παίκτες.
Σίγουρα μιλάμε για το μυθικό Alone in the Dark του γκαλά Infogrames, έναν τίτλο που είδε το φως το 1992 και του οποίου Capcom δανείστηκε μερικούς μηχανικούς και λεπτομέρειες, όπως την ιδέα των σεναρίων σταθερής κάμερας ή ενός παιχνιδιού που προήλθε σαφώς από τις περιπέτειες του Edward Carnby. Αλλά η σημερινή ιστορία θα μας οδηγήσει στα αγαπημένα 8 κομμάτια του μεγάλο Ν και για το έτος 1989.
ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ, Nintendo -o Φάμικομ Στη χώρα του ανατέλλοντος ήλιου - ήταν μια μηχανή που είχε γίνει πολύ δημοφιλής χάρη στον εκτεταμένο κατάλογό της και πολλοί προγραμματιστές βιντεοπαιχνιδιών κυκλοφόρησαν τους τίτλους τους σχεδόν αποκλειστικά για αυτήν την κονσόλα. Capcom ήταν ένα από αυτά, καλλιεργώντας την κονσόλα με τίτλους όπως Bionic Commando, Mega Man o Ghosts'n Goblins. Παρά τη γνωστή φύση του περιεχομένου των παιχνιδιών για το Nintendo, Capcom ξεκίνησε μια εφαπτομένη το έτος που σας ανέφερε προηγουμένως με την αποκλειστική πρεμιέρα του Σπιτάκι μου en NES.
Σπιτάκι μου Κυκλοφόρησε ως παιχνίδι ρόλων εμπνευσμένο από μια ιαπωνική ταινία τρόμου με τον ίδιο τίτλο - πράγματι, ο σκηνοθέτης της Κιγιόσι Κουροσάβα, επιβλέπει την ανάπτυξη του Capcom-. Το οικόπεδο, όπως στο Resident Evil, μας έσυρε σε μια φανταστική κατοικία γεμάτη κινδύνους και φρίκη: πριν από 30 χρόνια, ένας διάσημος καλλιτέχνης με το όνομα Γιαμαμούρα Ίχιρου, έκρυψε πολλά από τα πολύτιμα έργα του σε αυτό το τεράστιο αρχοντικό, πριν εξαφανιστεί κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Μια ομάδα πέντε κυνηγών θησαυρών ξεκίνησαν να εισέλθουν στο αρχοντικό και να βρουν τους πίνακες επιδιώκοντας τη φήμη και τον πλούτο. Εντούτοις, μέσα στο αρχοντικό, τα σχέδιά τους πάνε στραβά όταν το φάντασμα μιας άγνωστης γυναίκας τους εμφανιστεί και τους κλειδώνει στο εσωτερικό χωρίς πιθανότητα να ξεφύγουν. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, ο μόνος στόχος της ομάδας θα είναι να βρει μια διέξοδο από το αρχοντικό ... εάν καταφέρει να επιβιώσει από τις φρίκη που κρύβονται σε κάθε γωνιά των δωματίων.
Η ιστορία του Σπιτάκι μου Έχει επίσης τον τυπικό στιλ των ιαπωνικών θρύλων: θα έρθει μια στιγμή που οι παίκτες θα ανακαλύψουν τι πραγματικά συνέβη πριν από 30 χρόνια μέσα σε αυτά τα τείχη. Τα δύο μικρά παιδιά του ζευγαριού - ο Ίχιρο και η Μαμάια - έπεσαν κατά λάθος στον αποτεφρωτήρα του σπιτιού και κάηκαν ζωντανός. Η Mamiya δεν μπορεί να ξεπεράσει το τραύμα και αρχίζει να απαγάγει παιδιά, να πάρει τη ζωή τους έτσι ώστε τα πνεύματα των παιδιών της να μπορούν να συντροφιά. Χρόνια αργότερα, το σπίτι στοιχειώθηκε με το πνεύμα της ίδιας της Μαμάγια, ανίκανη να συγχωρήσει τον εαυτό της, και των μικρών. Μια ιστορία που δεν έχει καμία σχέση με τη διάσωση των πριγκηπισσών και άλλες ευνοϊκές προτάσεις των 8 bit Nintendo.
Το παιχνίδι του Σπιτάκι μου Ήταν αυτό των κλασικών παιχνιδιών ρόλων της εποχής, με τυχαίες μάχες καθώς εξερευνήθηκε το αρχοντικό, κάθε χαρακτήρας είχε μια ιδιαίτερη ικανότητα και, προσοχή, όταν ένας από αυτούς ηττήθηκε - υπήρχαν έως και πέντε πρωταγωνιστές-, ο θάνατός του ήταν μόνιμο στο παιχνίδι, το οποίο καθόρισε τις διαφορετικές καταλήξεις που θα μπορούσαν να προσπελαστούν κατά την ολοκλήρωση της περιπέτειας - υπήρχαν συνολικά πέντε διαφορετικά. Φυσικά, το παιχνίδι διαφέρει από αυτό που χαρακτηρίζει Resident Evil, με την οποία μπορείτε να βρείτε κοινό έδαφος σε άλλες πτυχές.
Λέγεται ότι το πρώτο σετ των Resident Evil επρόκειτο να είναι ένα remake του Σπιτάκι μου, και έτσι βρίσκουμε ορισμένα παράλληλα. Και τα δύο παιχνίδια γίνονται μέσα σε ένα τεράστιο αρχοντικό, γεμάτο θανατηφόρα πλάσματα και παζλ, όπου η επιβίωση είναι ο κύριος στόχος αυτών των παιχνιδιών. Και οι δύο ξεκινούν με τον παίκτη αποπροσανατολισμένο: παρά το γεγονός ότι έχει καθορισμένο σημείο πλοκής, σε μια περίπτωση διάσωσης μιας μονάδας ειδικών δυνάμεων και σε άλλη ανάκτηση ορισμένων πινάκων, η πλοκή ξαφνικά αλλάζει σε μια τεταμένη κατάσταση.
Και στα δύο παιχνίδια μπορούμε να βρούμε ημερολόγια ή σημειώσεις που μας δίνουν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με χαρακτήρες ή γεγονότα, επεκτείνοντας τον πλούτο της πλοκής του περιβάλλοντος. Το διάσημο κινούμενο σχέδιο της πόρτας για τα σημεία φόρτισης του Resident Evil Λήφθηκε απευθείας από Σπιτάκι μου, κάτι δικό του Shinji Mikami αναγνωρίζεται. Ο θάνατος των συντρόφων επηρεάζει το τέλος του παιχνιδιού: στο Resident Evil Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει ανάλογα με τους χαρακτήρες που καταφέρουμε να αποθηκεύσουμε. Και στα δύο παιχνίδια, υπάρχουν παζλ που πρέπει να λύνονται συχνά. Το απόθεμα είχε επίσης ένα στενό χώρο, στην πραγματικότητα ήταν μικρό Σπιτάκι μου: μόνο δύο χώροι, οι οποίοι κατέστησαν απαραίτητο να περάσετε από το αρχοντικό αναζητώντας αντικείμενα που πρέπει να χρησιμοποιηθούν σε συγκεκριμένες στιγμές της περιπέτειας. Αυτό δεν ήταν τόσο ενοχλητικό Resident Evil χάρη σε ένα απόθεμα με μεγαλύτερη χωρητικότητα και τους περίφημους κορμούς όπου μπορείτε να αποθηκεύσετε είδη.
Εάν είστε λάτρεις των ρετρό ή Resident Evil, Σας συνιστώ να αφιερώσετε λίγο χρόνο και να ρίξετε μια ματιά σε αυτό Σπιτάκι μου, ένα παιχνίδι που, παρόλο που έχει δει το φως πριν από ένα τέταρτο του αιώνα, εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, απαιτητικό - ήταν μια άλλη εποχή αρκετά διαφορετική από την τρέχουσα με παιχνίδια γεμάτα σεμινάρια και βοήθεια - και μια κασέτα από την οποία θα γρήγορα εξαγάγετε την ουσία του μικροβίου του τρόμου επιβίωσης.