Ongeveer een paar jaar geleden kreeg een groep wetenschappers, bestaande uit drie mensen, de onderscheiding Nobelprijs voor natuurkunde dankzij een werk gerelateerd aan de wereld van supergeleiders en supervloeistoffen waar een zeer gedetailleerde uitleg verscheen en werd gecontrasteerd door andere teams van een nogal vreemde nieuwe fase van materie.
Sindsdien, ondanks de grote waarde van deze nieuwe theorie, is de waarheid dat er geen echte toepassingen zijn gevonden die gebruik kunnen maken van deze theorie, althans tot nu toe, net toen een nieuw team bestaande uit leden van de Universiteit van Stanford ( Verenigde Staten) en de Universiteit van Sydney (Australië) en Microsoft zijn erin geslaagd een 1000 keer kleinere elektrische component vergeleken met de versie die we vandaag gebruiken. We hebben het ongetwijfeld over een nieuwe stap in de miniaturisering van apparaten waarmee we vooruitgang kunnen blijven boeken op het gebied van computers.
Met deze materiaaltheorie kunnen we veel kleinere kwantumcomputers maken
Voor het geval je niet meer weet waarom deze groep van drie Engelse onderzoekers in 2016 de Nobelprijs voor natuurkunde wisten te winnen, vertel je dan in grote lijnen en zonder al te diep te gaan dat hun werk uitlegde hoe sommige materialen onder bepaalde voorwaarden zeer gemakkelijk elektronen over het hele oppervlak geleiden met de eigenschap dat deze, van binnen, functioneerden als een isolerend.
Het belangrijkste van al dit onderzoek was dat de verantwoordelijken en de projectontwikkeling evenveel waarde hadden als deze ontdek bepaalde gevallen waarin materie tussen verschillende toestanden doorging zonder de symmetrie te verbreken Om dit een beetje beter te begrijpen, stel ik je een voorbeeld voor dat zo eenvoudig is als het proces dat plaatsvindt net wanneer de wateratomen zich reorganiseren in ijs of stoom.
Deze theorie is essentieel om de grootte van verschillende elektronische componenten te verkleinen
Om een idee te krijgen, vertel u dat de ontdekking die uiteindelijk de Nobelprijs won in 2016, zoals destijds aangekondigd, essentieel zou zijn om de omvang van elektronische componenten zo te verkleinen dat ze uiteindelijk kwantumcomputers zouden kunnen worden vervaardigd op een schaal die ze bruikbaar zou maken, een van de problemen die deze nieuwe technologie vandaag de dag met zich meebrengt.
Nu is het team van onderzoekers, bestaande uit leden van zulke ongelijksoortige onderzoeks- en ontwikkelingscentra, erin geslaagd een stap vooruit te doen en letterlijk een elektrische component te vervaardigen, gedoopt met de naam van circulatiepomp wat, zoals we al eerder zeiden, is ongeveer 1000 keer kleiner naar degene die tegenwoordig wordt gebruikt in de weinige kwantumcomputers die er in gebruik zijn.
Dit is slechts een eerste stap om kwantumcomputers tot een realiteit te maken in onze dagelijkse praktijk
Wat kwantumcomputing betreft, is de waarheid dat experts tegenwoordig behoorlijk goed worden in het in toenemende mate aansluiten bij qubits, het probleem is dat we nog moeten werken aan zorg dat de qubits worden verkleind tot klein genoeg genoeg om honderdduizenden tegelijk te kunnen modificeren in een ruimte die klein genoeg moet zijn, iets dat tegenwoordig een complete uitdaging vormt.
Om een idee te krijgen van de schaal waarop mensen tegenwoordig op dit gebied werken, vertel je je dat een circulatiepomp een stuk is dat in feite werkt als een rotonde voor elektrische signalen, dankzij dit stuk is het mogelijk dat de informatie wordt gericht in een enkele richting. Tot nu toe, kleinere versies van deze hardware kunnen in de palm van één hand worden bewaard Met dit in gedachten, stel je voor dat je een nieuwe circulatiepomp kunt maken, maar tot 1000 keer kleiner.
Het is niet verwonderlijk dat de onderzoekers die erin zijn geslaagd om deze hardware te maken, niet alleen werken aan het verbeteren van de prestaties, maar al op zoek zijn naar manieren om de omvang van nieuwe elektronische componenten te verkleinen.