Diçka si nja dy vjet më parë, një grup shkencëtarësh të përbërë nga tre persona u dha atyre çmimin Çmimi Nobel në Fizikë falë një pune që lidhet me botën e superpërçuesve dhe superfluideve ku u shfaq një shpjegim shumë i hollësishëm dhe i kontrastuar nga ekipet e tjera të një fazë e re e çuditshme e materies.
Që nga ajo kohë, megjithë vlerën e madhe të kësaj teorie të re, e vërteta është se nuk janë gjetur aplikime reale që mund ta shfrytëzojnë këtë teori, të paktën deri më tani, pikërisht kur një ekip i ri i përbërë nga anëtarë të Universitetit të Stanfordit ( Shtetet e Bashkuara) dhe Universiteti i Sidneit (Australi) dhe Microsoft kanë arritur të krijojnë një 1000 herë përbërës elektrik më i vogël në krahasim me versionin që përdorim sot. Padyshim që po flasim për një hap të ri në miniaturizimin e pajisjeve që do të na lejojë të vazhdojmë të përparojmë në informatikë.
Kjo teori e materialeve do të na lejojë të bëjmë kompjutera kuantikë shumë më të vegjël
Në rast se nuk ju kujtohet pse ky grup prej tre studiuesve anglezë arriti të fitojë çmimin Nobel në Fizikë në 2016, t'ju them, duke folur gjerësisht dhe pa u thelluar shumë, se puna e tyre shpjegoi se si, në kushte të caktuara, disa materiale shumë lehtë përçojnë elektronet përgjatë gjithë sipërfaqes së saj me vetinë që këta, brenda, funksiononin si a izolues.
Gjëja më e rëndësishme për të gjithë këtë hulumtim ishte që ata që ishin përgjegjës për të dhe zhvillimin e projektit me aq vlerë sa mori ky zbuloni raste të caktuara në të cilat materia kalon ndërmjet gjendjeve të ndryshme pa prishur simetrinë e saj. Për ta kuptuar këtë pak më mirë, unë propozoj një shembull aq të thjeshtë sa mund të jetë procesi që ndodh pikërisht kur atomet e ujit riorganizohen në akull ose avull.
Kjo teori është thelbësore për të zvogëluar madhësinë e përbërësve të ndryshëm elektronikë
Për të marrë një ide, ju them se zbulimi që më në fund fitoi çmimin Nobel 2016, siç u njoftua në atë kohë, do të ishte thelbësor për të zvogëluar madhësinë e përbërësve elektronikë në një mënyrë të tillë që më në fund kompjuterat kuantikë do të prodhoheshin në një shkallë që do t'i bënte të dobishëm, një nga problemet që paraqet sot kjo teknologji e re.
Tani ka qenë kur ekipi i studiuesve i përbërë nga anëtarë të qendrave të tilla të ndryshme kërkimore dhe zhvillimore ka arritur të shkojë përpara dhe të prodhojë fjalë për fjalë një komponent elektrik, të pagëzuar me emrin e qarkullues i gjakut e cila, siç thamë më parë, është rreth 1000 herë më të vogla me atë që përdoret sot në disa kompjuterë kuantikë që ekzistojnë në veprim.
Ky është vetëm një hap i parë për ta bërë kompjuterin kuantik një realitet në ditët tona
Sa i përket llogaritjes kuantike, e vërteta është se sot ekspertët po bëhen mjaft të mirë në bashkimin e kubitëve në një numër në rritje, problemi është që ne ende duhet të punojmë merrni kubitet të reduktuara në madhësi mjaft të vogla sa për të qenë në gjendje të modifikojë qindra mijëra në të njëjtën kohë në një hapësirë që duhet të jetë mjaft e vogël, diçka që sot paraqet një sfidë të plotë.
Për të marrë një ide të shkallës në të cilën njerëzit po punojnë në këtë fushë sot, ju them se një qarkullues është një pjesë që në thelb punon si një rrethrrotullim për sinjalet elektrike, falë kësaj pjese është e mundur që informacioni të drejtohet në një drejtim i vetëm. Deri me tani, Versione më të vogla të këtij hardveri mund të ruhen në pëllëmbën e një dore. Me këtë në mendje, imagjinoni të jeni në gjendje të krijoni një qarkullues të ri por deri në 1000 herë më të vogël.
Për çudi, studiuesit që kanë arritur të krijojnë këtë pajisje jo vetëm që po punojnë në përmirësimin e performancës së tij, por tashmë janë duke kërkuar mënyra për të zvogëluar madhësinë e përbërësve të rinj elektronikë.