PSP İnce

Çalışmanın avantajları var. Neredeyse hiçbiri ama onda var. Mesela sana para ödüyorlar. Ve böylece yeni PSP Slim'i Buz Gümüşü renginde (bizi anlamak için gri) satın alabildim. İzlenimlerimi sizlerle paylaşacağım.

Karşılaştırmalar nefret dolu değildir.

Slim'i aldım ve kardeşimin de artık Fat adını verdikleri klasik modeli var. Sonunda yazın tanıtılan yeni modeli gördüğümde oldukça hayal kırıklığına uğradım. Nintendo DS'dekine benzer bir revizyon bekliyordum. Elbette PSP'nin fiziksel özellikleri göz önüne alındığında bu imkansızdı. Ancak nihai sonucu kendi ellerimde görmek beni oldukça şaşırttı.

Değişiklikler.

Dikkatinizi çeken ilk şey ağırlıktır. Çok hafif! Elinize aldığınızda bunun bir teknoloji harikası olduğunu anlıyorsunuz. Diyet sonrasında kilosunun %33'ünü kaybettiğini hatırlayalım. Kesinlikle çok şey gösteriyor. İşin kötü yanı, yapıldığı malzemenin parlak plastik olması (alüminyum inanılmaz olurdu) ve elinizde bir oyuncak varmış gibi görünmesi. Cihazı açıp neler yapabileceğini gördüğünüz anda bu his ortadan kayboluyor.

Boyutu da belli, olabildiğince ince. Gerçekten rahat. Eski PSP onun yanında bir tuğla gibi görünüyor.

Ekran hala 4,3″ ama biraz daha parlak. Özel bir fark görmüyorum, belki de yapıldığı malzeme. Nispeten yeni bir tane gördüyseniz, Sony dizüstü bilgisayarlara benzer. Kapalıyken oldukça yansıtıcıdır ancak açıldığında siyahların artmasına yardımcı olur.

Yön tuşları aynı görünüyor ancak köşegenlerin iyileştiğini okudum. Kontrol etme şansım olmadı. Analog çubuk biraz daha fazla direnç sunar ve yine de daha pürüzsüzdür. Onu taşımak bir zevk. Düğmeler Play Remote'takilerle aynı şekilde yanıt verir. Basılması daha zor olan karede artık sorun kalmadı. Genel olarak duygu daha olumludur.

Son olarak dahili hafıza iki katına çıkarıldı. Bu, oyunların daha hızlı yüklenmesini sağlar. Mesela Midnight Club 3 dayanılmazdı. Oyunun kendisi harikaydı ama menüler arasındaki yükleme süreleri bile oyunu oynanamaz hale getiriyordu. Ama şimdi o benim kralım olmak için geri döndü. Dahili hafızayı ikiye katlamış olmaları önemsiz bir mesele değil. Örnek: Bilgisayarımda 512 MB RAM varken merakımdan Doom 3'ü denedim. 1 GB alana kadar ciddi anlamda oynamadım. Akışkanlık aynıydı ama çok daha hızlı yüklenmesi fark yarattı. Belki siz de benzer bir şey yaşamışsınızdır.

Küçük kusurlar.

Bunlardan en bariz olanı, ekrandan gelen ışığın analog çubuktaki bir yarıktan ve kareden sızmasıdır. Bunu iki PSP Slim'te gördüm, birinde diğerinden daha fazla sızıntı vardı. Işığı kapattığınızda biraz sinir bozucu oluyor. Aksi takdirde takdir edilmez.

Daha önce de söylediğim gibi plastik biraz eski. Fat'ta daha tutarlıydı ve neden iPod tarzında alüminyum kullanmadıklarını anlamıyorum. Ayrıca stüdyo görüntüleri ile gerçek görüntüdeki görünüm daha da kötüleşiyor. Ve bu bariz bir varyasyon, biraz reklamlardaki hamburgerlerle daha sonra yediğiniz hamburgerlere benziyor.

Son olarak kutu. Fiyatı 170€ ama yetecek kadar geliyor. Yani PSP ve güç kablosu. Kulaklık yok, kılıf yok, hafıza çubuğu yok… USB kablosu yok. Evet, muhtemelen bunlardan bazılarını satın almanıza gerek yok çünkü bunlara zaten başka cihazlardan sahipsiniz, ancak bu Sony olanlar biraz ucuz gibi görünüyor.

Sonuç.

Tavsiye edilen bir satın almadır. Bazıları emülatörleri ve bu tür şeyleri yüklemenin kolay olup olmadığını merak edebilir. Eh, saldırıya uğramış bir klasik PSP'ye sahip olmak yapılabilir. Birkaç adımı takip etmeniz gerekiyor ancak bunlar herhangi bir zorluk gerektirmiyor. Ve sonra her şey sorunsuz gider.

Sony iyi bir iş çıkarmış. Ancak hâlâ bir beygir var: oyunlar. Gelecek yazılarımda bununla ilgili bir şeyler yorumlayacağım. Ancak Gamespot'ta reyting açısından her zaman sert olmalarına rağmen 8.5'u aşan hiçbirinin olmadığını zaten fark ettim. Ve neredeyse Meristation'da.