Πολλές είναι οι περιπτώσεις στις οποίες η θεωρία τείνει να προχωρά πολύ περισσότερο από την πρακτική. Αυτό είναι ακριβώς ένα από τα λίγα συμπεράσματα στα οποία μπορούμε να καταλήξουμε από ειδήσεις όπως αυτή που μας φέρνει κοντά σήμερα σε αυτό το blog. Για να σας βάλουμε στο πλαίσιο λίγο, πείτε το στη La Tiera υπάρχουν πολλά ορυκτά ότι, για έναν ή τον άλλο λόγο και παρά το γεγονός ότι είναι πολύ άφθονα, δεν τα έχουμε δει ποτέ με τα μάτια μας.
Όπως μπορείτε να δείτε, μιλάμε για κάτι που μπορεί να φαίνεται εξαιρετικά παράξενο, ένα υλικό που είναι πολύ άφθονο στη Γη αλλά που δεν έχουμε δει ποτέ. Αν και είναι δύσκολο νανα χωνέψει". Η αλήθεια είναι ότι αυτό ακριβώς συμβαίνει με το υπεροβσκίτης πυριτικού ασβεστίου, CaSiO3, όπως και σήμερα είναι το τέταρτο πιο άφθονο ορυκτό σε αυτόν τον πλανήτη μας και αυτό περίεργα και, όπως είπα και πριν, δεν είχαμε ποτέ την ευκαιρία να το σκεφτούμε με τα μάτια μας.
Βρίσκουν ένα διαμάντι που περιέχει ένα από τα πιο άφθονα υλικά στη Γη
Όπως ίσως υποθέτετε, υπάρχει ένα τέχνασμα σε όλα αυτά και δεν είναι τίποτα περισσότερο από το απλό γεγονός ότι ο υπεροβσκίτης πυριτικού ασβεστίου βρίσκεται βαθιά μέσα στη Γη, καθώς και το γεγονός ότι μόλις εξαχθεί και ανυψωθεί προς την επιφάνεια, σε βάθος 650 χιλιομέτρων, γίνεται ασταθές. Ο μόνος τρόπος για να διασφαλιστεί ότι αυτό το υλικό μπόρεσε να ανυψωθεί στην επιφάνεια και έτσι να μπορεί να το μελετήσει είναι επειδή βρέθηκε ένα δείγμα μέσα σε ένα μικρό διαμαντένιο τσιπ.
Αυτό το μικρό δείγμα, ή μάλλον το διαμάντι, βρέθηκε, σύμφωνα με τις αναφορές που έχουν αποκαλυφθεί, λιγότερο από ένα χιλιόμετρο μακριά από την επιφάνεια της Γης στο ορυχείο διαμαντιών Cullinan, που βρίσκεται στη Νότια Αφρική. Όπως σχολίασε ο γεωχημικός Graham pearson σχετικά με:
Κανείς δεν κατάφερε να διατηρήσει αυτό το ορυκτό σταθερό στην επιφάνεια της Γης. Ο μόνος πιθανός τρόπος για να το διατηρήσετε στην επιφάνεια είναι όταν παγιδεύεται σε ένα άκαμπτο δοχείο όπως ένα διαμάντι.
Ο κάτω μανδύας της Γης αποτελείται από 90% υπεροβσκίτη πυριτικού ασβεστίου
Για να πάρετε μια ιδέα, πρέπει απλώς να κάνετε μια μικρή αναζήτηση στο Διαδίκτυο για να μάθετε γιατί ο υπεροβσκίτης πυριτικού ασβεστίου είναι ένα από τα πιο άφθονα υλικά στον πλανήτη, σύμφωνα με τους επιστήμονες. Αυτό το υλικό κυριολεκτικά αποτελεί περισσότερο από το 90% του κάτω μανδύα της Γης. Περιέργως, και παρά το γεγονός ότι, όπως μπορείτε να δείτε, το υλικό βαφτίστηκε εκείνη τη στιγμή και η σύνθεσή του είναι γνωστή, η αλήθεια είναι ότι κανένας επιστήμονας δεν μπόρεσε να το δει με τα μάτια τους μέχρι τώρα, εκείνη τη στιγμή, τελικά , υπάρχουν προφανείς ενδείξεις για την ύπαρξη αυτού του ορυκτού.
Αυτή τη στιγμή, όπως σίγουρα φαντάζεστε, υπάρχουν πολλοί επιστήμονες και ερευνητές που έχουν ήδη επικοινωνήσει με τους θεματοφύλακες αυτού του υλικού για να τους δώσουν την άδεια που τους επιτρέπει να είναι σε θέση να μελετήστε τα με περισσότερες λεπτομέρειες και έτσι είναι σε θέση να ξέρει γιατί, όταν ανεβαίνει στην επιφάνεια, γίνεται τόσο ασταθές σε σημείο που εξαφανίζεται, κάτι που δεν συμβαίνει με πολλά άλλα υλικά όπως, για παράδειγμα, διαμάντια.
Το διαμάντι που βρέθηκε, με τη σειρά του, είναι ένα από τα πιο παράξενα που έχουν εξορυχθεί μέχρι σήμερα
Μια άλλη πολύ ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια για αυτό το ορυκτό βρίσκεται ακριβώς στο δοχείο που έκανε δυνατή την ανακάλυψή του. Μιλώ για το ίδιο το διαμάντι, το οποίο έχει πλάτος μόλις 0 χιλιοστά και το οποίο, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι εξαιρετικά σπάνιο αφού, σε αντίθεση με όλα τα διαμάντια που γεννιούνται σε απόσταση μεταξύ 031 και 150 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης, δημιουργήθηκε σε βάθος περίπου 700 χιλιομέτρων.
Για να σας δώσω μια ιδέα, σε αυτό το βάθος είναι η πίεση περίπου 240.000 φορές την πίεση που υπάρχει στο επίπεδο της θάλασσας. Αυτή η τεράστια πίεση ευθύνεται ακριβώς για αυτό το διαμάντι, κατά τη δημιουργία του, παγιδεύοντας το υπεροβσκίτη πυριτικού ασβεστίου στο εσωτερικό του. Σύμφωνα με Graham pearson:
Τα διαμάντια είναι πραγματικά μοναδικοί τρόποι για να δείτε τι υπάρχει στη Γη. Και η συγκεκριμένη σύνθεση της συμπερίληψης του περοβσκίτη στο συγκεκριμένο διαμάντι δείχνει σαφώς την ανακύκλωση του ωκεάνιου φλοιού στον κάτω μανδύα της Γης. Παρέχει θεμελιώδη απόδειξη για το τι συμβαίνει στην τύχη των ωκεανών πλακών καθώς κατεβαίνουν βαθιά στη Γη.