Πριν από λίγο καιρό ανακοινώσαμε ότι το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφάσισε τον Ιούλιο κατά του λεγόμενου ψηφιακού κανόνα. Είναι τώρα το Ανώτατο Δικαστήριο της Ισπανίας που αποφάσισε να μιλήσει επ 'αυτού, καθιστώντας σαφές ότι ο ψηφιακός κανόνας που εφαρμόζεται από το 2012 είναι άκυρος. Με αυτόν τον τρόπο, είναι καιρός να πετάξουμε μέρος του βασιλικού διατάγματος 1657/2012 που περιλάμβανε στους γενικούς προϋπολογισμούς του κράτους την αποζημίωση στους συγγραφείς για πράξεις πειρατείας ή μάλλον για ιδιωτικά αντίγραφα των έργων τους που έκαναν τα άτομα.
Με αυτόν τον τρόπο, σταματά να επιδοτεί μια βιομηχανία Pleistocene που δεν ήθελε ή δεν θέλει να προσαρμοστεί σε νέες τεχνολογίες, εκείνες που είναι τόσο καλά λαμβανόμενες, όπως το Spotify ή το Netflix, επί πληρωμή περιεχόμενο κατόπιν αιτήματος με μηνιαία συνδρομή και που ενεργοποιούν τη λάμπα του το περιεχόμενο επί πληρωμή για χρήστες που αγαπούσαν την πειρατεία. Επειδή ας το παραδεχτούμε κανείς δεν θέλει να πληρώσει 20 € για ένα μουσικό CD με 10 τραγούδια, όταν έχετε όλη τη μουσική που θέλετε στο Spotify ή το Apple Music έναντι 9 €. Με αυτόν τον τρόπο, η απόφαση διατάσσει τη μη εφαρμογή του βασιλικού διατάγματος.
Με αυτόν τον τρόπο, δέχθηκε εν μέρει την ένσταση που υπέβαλαν οι Egeda, Dama και Vegap, τρεις οντότητες που κατάλαβαν ότι οι Γενικοί Προϋπολογισμοί του Κράτους δεν είναι ένας μηχανισμός με τον οποίο πρέπει να διασφαλιστούν τα κέρδη των εταιρειών πνευματικής ιδιοκτησίας, οι οποίες πρέπει να εφαρμόσουν τα δικά τους μέτρα ασφαλείας για την πρόληψη της πειρατείας.
Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, είναι σαν να ανοίγω ένα κατάστημα ρούχων, δεν βάζω κανένα μέσο ασφαλείας, όπως τόξα ή ετικέτες, και τους προσκαλώ πρακτικά να "κλέψουν" το περιεχόμενο του καταστήματος. Με αυτόν τον τρόπο, το κράτος θα επιβάλλει ετησίως φόρο στους πολίτες για να καλύψει τις απώλειές μου, δεν έχει νόημα ...
Το Ανώτατο Δικαστήριο καταλήγει στην ίδια σειρά με το Δικαστήριο της ΕΕΑλλά δεν γνωρίζουμε πώς αυτό θα επηρεάσει την τιμή ορισμένων μέσων αποθήκευσης.