Παρόλο που φαίνεται ότι όλοι οι επιστήμονες επιδιώκουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, να καθοδηγήσουν τη σταδιοδρομία τους για να επιτύχουν το επιθυμητό τέλος της θεραπείας του καρκίνου, η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλές ασθένειες που δυστυχώς βλάπτουν ακόμη περισσότερους ανθρώπους όπως ο διαβήτης.
Στην Πανεπιστήμιο του Lancaster (Ηνωμένο Βασίλειο) έχουν μια πλήρη ομάδα ερευνητών που εργάζονται για την ανάπτυξη νέων φαρμάκων ικανών, ακριβώς, για τη θεραπεία του διαβήτη. Προφανώς και όπως έχει αποκαλυφθεί, ενώ εργάζονται για την ανάπτυξη ενός νέου προϊόντος κατά του διαβήτη τύπου 2, έχουν βρει μια λύση που θα χρησιμεύσει για τη θεραπεία του Αλτσχάιμερ.
Αυτό το φάρμακο για τη θεραπεία του διαβήτη τύπου 2 θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως θεραπεία για το Αλτσχάιμερ
Πριν από 'ρίξτε τις καμπάνες στην πτήση«ή κάτι τέτοιο, πες σας ότι, αφού μιλάμε για εργαστηριακές εξετάσεις, η αλήθεια είναι ότι προς το παρόν το μόνο πράγμα που έχει επιτευχθεί είναι να δημιουργήσουμε ένα φάρμακο ικανό να αντιστρέφει σημαντικά την απώλεια μνήμης σε ποντίκιαΓια να ξεκινήσετε τις δοκιμές με ανθρώπους, πρέπει να γίνουν ακόμη πολλές δουλειές, έτσι ώστε αυτό το προϊόν να φτάσει στην αγορά, μπορούμε ακόμα να μιλήσουμε για χρόνια.
Τουλάχιστον, η αλήθεια είναι ότι είμαστε ένα βήμα πιο κοντά στην εξεύρεση θεραπείας για μια ασθένεια όπως το Αλτσχάιμερ, μία από αυτές τις νευροεκφυλιστικές ασθένειες που, σύμφωνα με τις τελευταίες μελέτες που πραγματοποιήθηκαν με διαφορετικά μέσα, έχουν αυξηθεί σημαντικά, ειδικά στις δυτικές χώρες. Ένα πολύ σημαντικό γεγονός είναι ότι, ενώ το 2015 υπήρχαν 48 εκατομμύρια περιπτώσεις άνοιας παγκοσμίως, σήμερα διαγιγνώσκονται 7.5 εκατομμύρια περισσότερες περιπτώσεις κάθε χρόνο.
Έχοντας αυτό κατά νου, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι, σύμφωνα με τις υγειονομικές αρχές, το Αλτσχάιμερ έχει χαρακτηριστεί ως η πιο κοινή αιτία άνοιας, καθώς, σήμερα, έχει περισσότερους από 30 εκατομμύρια ασθενείς, αριθμός που, σύμφωνα με την ίδια την ΠΟΥ, μπορεί να αυξηθούν σε 53 εκατομμύρια περιπτώσεις που διαγνώστηκαν σε μόλις 30 χρόνια.
Τι είναι το Αλτσχάιμερ και πώς εμφανίζεται;
Σύμφωνα με ειδικούς, φαίνεται ότι το Αλτσχάιμερ εμφανίζεται λόγω α πολύ ανώμαλη συσσώρευση β-αμυλοειδούς και ταυ πρωτεϊνών στον εγκέφαλο ενός ατόμου. Αυτή η συσσώρευση προκαλεί την παραμόρφωση των νευροϊνιδιακών μπερδεμάτων και τοξικών γεροντικών πλακών, κάτι που στο τέλος οδηγεί σε σοβαρή βλάβη στην καλή λειτουργία του εγκεφάλου.
Επιστρέφοντας στο έργο που ανέπτυξαν ερευνητές του Πανεπιστημίου του Λάνκαστερ, φαίνεται ότι ο διαβήτης τύπου 2 είναι ένας παράγοντας υψηλού κινδύνου για πάθηση από Αλτσχάιμερ, που, με τη σειρά του, σχετίζεται στενά με την εξέλιξη της νόσου. Αυτό συμβαίνει επειδή η αδυναμία παραγωγής ή χρήσης ινσουλίνης συνδέεται άμεσα με μια εκφυλιστική διαδικασία στον εγκέφαλο του ασθενούς που είναι συχνή και στις δύο καταστάσεις.
Αυτό το φάρμακο μπορεί να προστατεύσει τον εγκέφαλο ενός ασθενούς με διαφορετικούς τρόπους
Όπως εξηγείται από το Δρ Doug Brown, Διευθυντής Έρευνας και Ανάπτυξης της Εταιρείας του Αλτσχάιμερ:
Χωρίς νέες θεραπείες σε σχεδόν 15 χρόνια, πρέπει να βρούμε νέους τρόπους για την καταπολέμηση του Αλτσχάιμερ. Είναι επιτακτική ανάγκη να διερευνήσουμε εάν τα φάρμακα που αναπτύχθηκαν για τη θεραπεία άλλων παθήσεων μπορούν να ωφελήσουν τα άτομα με Αλτσχάιμερ και άλλες μορφές άνοιας. Αυτή η προσέγγιση στην έρευνα θα μπορούσε να καταστήσει πολύ πιο γρήγορα τα πολλά υποσχόμενα φάρμακα σε άτομα που τα χρειάζονται.
Για να δοκιμάσει αυτόν τον τύπο λύσης, η ομάδα ερευνητών που ήταν υπεύθυνοι για την ανάπτυξη αυτού του έργου χρησιμοποίησαν ποντίκια APP / PS1. Αυτός ο τύπος διαγονιδιακών τρωκτικών, μιλάμε για έναν τύπο ποντικού που εκφράζει μεταλλαγμένα ανθρώπινα γονίδια που είναι υπεύθυνα για τη νόσο του Alzheimer. Μεταξύ των δοκιμών που πραγματοποιήθηκαν, πρέπει να σημειωθεί ότι τα μικρά ζώα υποβλήθηκαν σε θεραπεία με φάρμακο με δραστηριότητα «τριπλός αγωνιστής»Ποιος έχει δείξει ότι έχει ικανότητα προστασίας του εγκεφάλου με διαφορετικούς τρόπους: βελτίωση της μάθησης και του σχηματισμού μνήμης, προστασία των νευρικών κυττάρων, μείωση της ποσότητας των αμυλοειδών πλακών, μείωση της χρόνιας φλεγμονής και του οξειδωτικού στρες και επιβράδυνση της απώλειας των νευρικών κυττάρων.
Περισσότερες πληροφορίες: Πανεπιστήμιο του Lancaster