Κατά τη στιγμή της ανακοίνωσής του, σκέφτηκα το Battlefield Hardline ότι ήταν μια σοφή κίνηση και ότι θα έπαιζε υπέρ της αναζωογόνησης του franchise Electronic Arts και, κατά συνέπεια, του τρέχοντος τοπίου του FPS για πολλούς παίκτες. Τώρα, έχοντας δοκιμάσει το παιχνίδι σε δύο δημόσιες φάσεις, έχω ένα αμφιλεγόμενη γνώμη.
Το πιο εμφανές παράπονο μετά την πρώτη δοκιμαστική περίοδο που πραγματοποιήθηκε το περασμένο καλοκαίρι δεν ήταν άλλο από το να μοιάζει πολύ με το Battlefield 4, μεταφέροντας την αίσθηση ότι είναι μια απλή επέκταση, δέρμα του DICE για πολλούς παίκτες. Αυτό, επιπλέον, εν μέσω της εν λόγω κρίσης ταυτότητας υπήρχαν ορισμένα προβλήματα εξισορρόπησης και ισορροπίας, σε μια επιτυχημένη κίνηση, οι Electronic Arts και τα Visceral Games καθυστέρησαν την έναρξη του παιχνιδιού για σχεδόν μισό χρόνο.
Είναι περίεργο το γεγονός ότι τώρα, με έναν μήνα πριν από την άφιξή του σε καταστήματα και με ελάχιστο χώρο ελιγμών, αυτό που λείπει είναι μεγαλύτερη ομοιότητα με το Battlefield σε ορισμένες πτυχές και μικρές λεπτομέρειες. Παραίτηση ατεχνικό πάρτι ένα μισό βήμα πίσω από αυτό που είδαμε στο Battlefield 4, δεν χρειάζονται περισσότερα από δύο παιχνίδια για να επαληθευτεί ότι το επίπεδο καταστροφής στα σενάρια είναι πολύ πίσω από αυτό που αναμένεται σε μια δόση franchise και παραμένει σε ρωγμές γυαλιού ή φράκτες που σπάζουν στις περισσότερες περιπτώσεις χάνοντας θεαματικότητα, ρεαλισμό που παίζει και ποικιλία ο ΤΡΟΠΟΣ.
Αυτό που είναι απαράδεκτο ένα μήνα μετά την κυκλοφορία είναι να βρείτε ένα ειλικρινά βελτιωμένη οδήγηση. Είναι εντυπωσιακό ότι οι αισθήσεις κατά την οδήγηση ή η φυσική των οχημάτων είναι χειρότερες από αυτές που παρατηρήθηκαν στην πρώτη δημόσια δοκιμή και είναι πίσω από αυτό που είδαμε στο Battlefield 4, χωρίς να προχωρήσουμε περαιτέρω. Μιλάμε για ένα FPS και η οδήγηση δεν είναι πυρηνικό μέρος του είδους, οπότε δεν πρέπει να είναι κάτι υπερβολικά ανησυχητικό έως ότου συνειδητοποιήσει ότι ο Puente, ένας από τους τρόπους παιχνιδιού του Hardline, έχει οχήματα ως άγιο και σημάδι. Χειριστός? Είναι δύσκολο για ένα τόσο βαθύ στοιχείο να βελτιωθεί για να διατεθεί προς πώληση.
Το τελευταίο σημείο βελτίωσης είναι, χωρίς αμφιβολία, το πιο εύκολο να διορθωθεί και ένα κάπως κοινό, και εν μέρει λογικό, σε ένα ανταγωνιστικό παιχνίδι: η ισορροπία των όπλων. Υπάρχουν πολλά όπλα που έχουν εξουδετερωθεί και που εξισορροπούν υπερβολικά τις αντιπαραθέσεις αυτά που πρέπει να διορθώσει το Visceral Games και να ισορροπήσει για την έναρξη. Ας ελπίσουμε ότι αυτή η πρεμιέρα στον τομέα του ανταγωνιστικού multiplayer συνοδεύεται από ταχύτητα και αυστηρότητα στις εργασίες συντήρησης και εξισορρόπησης.
Μιλούσα για αμφιθυμία και αυτό γιατί το Battlefield Hardline κάνει ορισμένα πράγματα καλά και παίρνει μερικές αποφάσεις με σύνεση. Προφανώς,η αλλαγή της ατμόσφαιρας είναι ένα βασικό σημείο: Μετά από τόσα χρόνια με συγκρούσεις πολέμου ως πρωταγωνιστές του κύριου ανταγωνιστικού FPS, είμαι ευγνώμων που μετακόμισα σε ένα πιο «αεροπλάνο γύρω από το σπίτι», όπως οι αντιπαραθέσεις μεταξύ εγκληματιών και αστυνομίας.
Κατά συνέπεια, βρίσκουμε μια προσέγγιση με δυνατότητα αναπαραγωγής αρκετά διαφοροποιημένη από την εμπειρία του Battlefield που όλοι γνωρίζουμε: η κίνηση είναι κάπως πιο ευέλικτη και γρήγορη και κάποιος έχει την αίσθηση ότι σκοτώνει και πεθαίνει πριν. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε, όσον αφορά πυροβόλο όπλο και τον έλεγχο, ένα μεσαίο σημείο μεταξύ των πρόσφατων Battlefields και του franchise Call of Duty. Επιπλέον, ορισμένες αλλαγές στην παιγνιώσιμη προσέγγιση ενισχύουν αυτήν τη διαφοροποίηση, επιλέγοντας, για παράδειγμα, έναν κατάλογο όπλων που συνδέεται περισσότερο με μια αντιπαράθεση μεταξύ αστυνομίας και κλεφτών (ίσως φαίνεται κάπως σπάνιο), αφήνοντας εκτός τανκς και μαχητές, κάνοντας τα βαριά όπλα εμφανίζονται σε συγκεκριμένα σημεία του χάρτη σε συγκεκριμένες ώρες ή με τροποποίηση και προσαρμογή επιλέξιμων τάξεων.
Αυτή η αλλαγή σκηνής επηρεάζει επίσης άμεσα τους τρόπους παιχνιδιού. Τα δύο εντελώς καινούργια (το τρίτο είναι το κλασικό Coqnuista) που μπορούν να δοκιμαστούν σε αυτό το beta λειτουργούν αρκετά καλά παρά το γεγονός ότι, ειδικά στο Heist, είναι κάτι παραπάνω από σκόπιμο να παίζεις με γνωστούς, καθώς ο συντονισμός και η συνεργασία είναι βασικοί λόγω, μεταξύ άλλα πράγματα, σε μια κάπως συγκεχυμένη προσέγγιση. Εάν ρίξουμε μια ματιά στη λίστα των επιβεβαιωμένων λειτουργιών, φαίνεται ότι έχει γίνει αρκετά αποφασιστικότητα να προσφέρει νέες εμπειρίες και φαίνεται λογικό να εμπιστευόμαστε ότι θα βρούμε διαφορετικές αισθήσεις σε σχέση με τις προηγούμενες δόσεις του franchise.
Σε συνδυασμό με αυτήν την αλλαγή στη ρύθμιση, έρχονται οι νέοι χάρτες. Εμπορευόμαστε στρατιωτικές βάσεις, φράγματα και βιομηχανικές περιοχές για τράπεζες, στα περίχωρα μιας πόλης ή στο κέντρο του Λος Άντζελες. Φυσικά, θέμα προσωπικών προτιμήσεων. Το έχω δει να με πείθει και, πάλι, πιστεύω ότι η τελική λίστα χαρτών προσφέρει μια πλούσια και ποικίλη εμπειρία.
Είναι πολύ πιθανό ότι η ετικέτα Battlefield ζυγίζει πολύ τα νέα της Visceral Games και δεν μπορεί κανείς να αφαιρέσει την αίσθηση ότι το παιχνίδι είναι κάπως περιορισμένο για να σεβαστεί τις βάσεις της μάρκας. Δεν με εκπλήσσει το γεγονός ότι οι ένθερμοι οπαδοί της ιστορίας και οι πιο καθαροί αρνούνται κάτι που, πράγματι, δεν έχει καμία σχέση με αυτό που έχει δει μέχρι τώρα. Με τη σειρά του, δεν θα ήταν έκπληξη εάν το κοινό εκτός του franchise διστάζει όταν πλησιάζει αυτήν την δόση που έχει κοινό όνομα.
Το Battlefield Hardline έχει πολλά να αποδείξει, αλλά το έργο του Visceral Games μοιάζει με ένα αρκετά επιτυχημένο πρώτο βήμα, το οποίο αυτοί οι επιπλέον μήνες έχουν χρησιμεύσει για να αποκτήσουν ταυτότητα και διαφοροποίηση. Για καλύτερα και για χειρότερα.