Τρεις νέοι, νέοι πλανήτες ανακαλύφθηκαν χάρη στην ALMA

Η αστρονομία χαρακτηριζόταν πάντα ως ένα πεδίο όπου τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί έγκυρο, υπήρξαν πολλές θεωρίες που τότε φαινόταν αναμφισβήτητη έως ότου μια ομάδα ερευνητών κατάφερε να ανακαλύψει την ύπαρξη ενός φαινομένου που μέχρι τότε δεν είχαμε ποτέ τη δυνατότητα να σκεφτούμε και που χρησιμεύει ακριβώς για να καταστρέψει τη συγκεκριμένη θεωρία. Αυτό συμβαίνει συνήθως κάτι που συμβαίνει όλο και πιο συχνά χάρη στη χρήση εξελιγμένων συστημάτων όπως το τηλεσκόπιο ALMA, το οποίο μας επιτρέπει να προχωρήσουμε σε νέα επίπεδα γνώσης.

Λόγω αυτού και παρόλο που φαίνεται πιο πιθανό ότι γνωρίζουμε πώς δημιουργούνται οι πλανήτες, η αλήθεια είναι ότι γνωρίζουμε πολύ λιγότερα από ό, τι νομίζουμε και είναι καλύτερο να συνεχίσουμε να κοιτάζουμε στο διάστημα για κάποιο είδος εικόνας που μας βοηθά να συλλογιστούμε συμβαίνει. είδος ορόσημο στο διάστημα. Τελικά και μετά από όλο αυτό το χρόνο αναμονής καταφέραμε να βρούμε μια συγκεκριμένη στιγμή όπου φαίνεται ότι είναι αυτό τρεις πλανήτες αρχίζουν να σχηματίζονται.

Μια ομάδα ερευνητών ανακαλύπτει τρεις πλανήτες που αρχίζουν να σχηματίζονται

Για να επιτευχθεί αυτό, μια ομάδα αστρονόμων χρειάστηκε τη βοήθεια του λεγόμενου τηλεσκοπίου ALMA, ένα συγκρότημα εξοπλισμένο με όχι λιγότερο από εξήντα έξι κεραίες υψηλής ακρίβειας που βρίσκονται στην πεδιάδα Chajnantor (Χιλή) σε απόσταση τουλάχιστον 5.000 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Η κοινή εργασία όλων αυτών των αριθμών κεραιών σημαίνει ότι το σύστημα μπορεί να λειτουργήσει σαν να ήταν ένα τεράστιο τηλεσκόπιο, όχι μάταια μιλάμε για ένα έργο που, για την ανάπτυξη και την εκκίνηση του, δεν απαιτεί τίποτα λιγότερο από ένα επένδυση άνω των 1.000 εκατομμυρίων ευρώ.

Η αλήθεια είναι ότι το να μιλάμε για ένα τόσο χρηματικό ποσό που επενδύεται στην κατασκευή ενός τηλεσκοπίου με τα χαρακτηριστικά της ALMA μπορεί να τρομάξει περισσότερα από ένα. Από την άλλη πλευρά, χάρη ακριβώς σε αυτό το έργο ήταν δυνατή η πραγματοποίηση πολλών επιστημονικών εξελίξεων, όπως αυτή που μας φέρνει κοντά σήμερα σε αυτήν τη θέση, τίποτα λιγότερο από την ανακάλυψη τριών πρόσφατα σχηματισμένων πλανητών σε τροχιά γύρω από το αστέρι HD 163296, ένα αστέρι που κυριολεκτικά είναι διπλάσιο από το Ήλιο μας, αλλά του οποίου η ηλικία είναι το ένα χιλιοστό του αστέρα μας, αφού, σύμφωνα με τις μελέτες που πραγματοποιήθηκαν, είναι μόλις τέσσερα εκατομμύρια χρόνια.

Όπως μπορούμε να διαβάσουμε στην εφημερίδα που έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό Astrophysical Journal Letters Από αυτήν την ομάδα ανεξάρτητων ερευνητών, προφανώς μιλάμε για ένα νέο σύστημα που βρίσκεται στον αστερισμό του Τοξότη, περίπου 330 έτη φωτός από τη Γη, μια εντυπωσιακή απόσταση που δεν αποτελεί εμπόδιο για αυτήν την ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Richard D. Teague, μπορεί να έχει κάνει αυτή την εντυπωσιακή ανακάλυψη.

Η αλλαγή του τρόπου επεξεργασίας των δεδομένων παρατήρησης οδήγησε αυτή την ομάδα ερευνητών να ανακαλύψουν τρεις νέους πλανήτες

Για να μάθετε λίγο πιο λεπτομερώς πώς δημιουργείται μια ανακάλυψη όπως αυτή, πείτε σας ότι η ομάδα των ερευνητών αποφάσισε να προχωρήσει με διαφορετικό τρόπο στη μελέτη των δεδομένων που προσέφερε η ALMA σε αυτό το σύστημα αφού, αντί να παρατηρήσει το εσωτερικό του , όπως είχε γίνει σε κάποια άλλη περίσταση, αποφάσισαν να μελετήσουν το αέριο του δίσκου του αστεριού. Με αυτόν τον τρόπο συνειδητοποίησαν ότι η κίνηση του αερίου μέσα στο αστέρι, που συνήθως ακολουθεί ένα πολύ απλό και προβλέψιμο σχέδιο, ήταν πολύ διαταραγμένη, κάτι που συμβαίνει μόνο παρουσία τεράστιων αντικειμένων.

Αυτό ακριβώς οδήγησε τους ερευνητές να αναλύσουν το μονοξείδιο του άνθρακα που διανέμεται από το δίσκο. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας ανακάλυψαν την παρουσία ενός παράξενου κινήματος που φαινόταν να αντιστοιχεί στην παρουσία τριών πρόσφατα σχηματισμένων πλανητών. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, φαίνεται αυτοί οι πλανήτες θα απέχουν 12.000, 21.000 και 39.000 εκατομμύρια χιλιόμετρα από το αστέρι και θα έχουν μάζες παρόμοιες με αυτές του Δία.

Με τα λόγια του Chistophe Paint, από το Πανεπιστήμιο Monash (Αυστραλία) και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης:

Η μέτρηση της ροής του αερίου σε έναν πρωτοπλανητικό δίσκο μας δίνει πολύ περισσότερη βεβαιότητα για την παρουσία πλανητών γύρω από ένα νεαρό αστέρι. Αυτή η τεχνική προσφέρει έναν πολλά υποσχόμενο νέο τρόπο να κατανοήσουμε πώς σχηματίζονται τα πλανητικά συστήματα.