हळूहळू, नवीन तंत्रज्ञान सर्व सेवांमध्ये प्रवेश करीत आहेत आणि सीमलेस ट्रॅव्हलर नावाच्या प्रकल्पासह ऑस्ट्रेलिया सध्या यावर कार्य करीत आहे, ज्याद्वारे ते त्यांच्या विमानतळांवर ओळख प्रक्रिया सुरळीत करण्याचा विचार करतात. या प्रकरणात, आम्ही पासपोर्ट किंवा ओळखपत्र म्हणून कागदपत्रे दर्शविण्याची आवश्यकता न घेता सुरक्षा नियंत्रणे पास करण्यासाठी चेहर्याचा, बुबुळ आणि फिंगरप्रिंट ओळखण्याच्या वापराच्या सुरूवातीस आहोत. या प्रक्रियेत लांब ओळी टाळणे, परंतु या स्वयंचलित नियंत्रण पद्धतींमध्ये आज काही तांत्रिक अडचणी आहेत ज्या आधी सोडवाव्या लागतील. कोणत्याही परिस्थितीत, पहिल्या चरण आधीपासून पार पाडल्या जात आहेत आणि या जुलैमध्ये ते कॅनबेरा विमानतळावर काम सुरू करू शकतील.
जेव्हा आम्हाला असे म्हणतात की त्यांच्यात काही तांत्रिक अडचणी असतील, तेव्हा आम्ही या चेहर्यावरील, बुबुळाच्या किंवा बोटाच्या ओळखीचा डेटा गोळा करण्याच्या प्रभारी मशिन किंवा सेन्सरचा संदर्भ घेत नाही आहोत, आज हे चांगले कार्य करते, समस्या अशी आहे की त्यांचा वापर सुरू करण्यापूर्वी ते आवश्यक आहे यापूर्वी एकत्रित केलेला हा सर्व डेटा आणि येथे लोकांच्या गोपनीयतेशी संबंधित मुद्द्यांवरील वादविवाद प्रविष्ट करा, कारण या सर्वांचा आधी डेटाबेस असणे आवश्यक आहे जेणेकरून जेव्हा आपण विमानतळावर त्याचा वापर करता तेव्हा ते आपल्याला ओळखते. तथापि हे लक्षात घेतले पाहिजे की ऑस्ट्रेलियामध्ये त्यांच्याकडे आधीपासून मंजूर कायदा आहे ज्यायोगे ते त्यांच्या नागरिकांना आणि देशास भेट देणार्‍या परदेशी वापरकर्त्यांकडून ही माहिती संकलित करण्यास अनुमती देतात जेणेकरून आम्ही हे पाहूया की हे कसे संपते आणि काय चालते.
कोणत्याही परिस्थितीत आणि वापरकर्त्यांसाठी गोपनीयतेची ही "अडचण" बाजूला ठेवून, 2019 पर्यंत हे सर्व या विमानतळावर आधीच सोडवले जाईल आणि सुरू होईल, अशी अपेक्षा आहे. तत्त्वानुसार आणि या सर्व सेन्सरच्या योग्य वापरासाठी, वापरकर्ते भिन्न सक्षम केलेल्या लेनमधून जातील आणि कॅमेरा आणि वेगवेगळ्या सेन्सरच्या अधीन असतील जे त्यांची ओळख सत्यापित करण्यासाठी डेटा वाचतील. विशेषतः ज्यांनी नंतर बरेच प्रवास केले त्यांच्यासाठी हे निःसंशयपणे एक महत्त्वपूर्ण पाऊल आहे ते विविध सुरक्षा चौकांवर लांबलचक रेषा टाळत असत, परंतु त्यात काही सैल किनार आहेत जे त्यास कायमचे रोपण करण्यापूर्वी निश्चित केले जाणे आवश्यक आहे.