Het beleid van sommige regeringen maakt al enige tijd gebruik van bepaalde aspecten van telecommunicatie die hen tot nu toe vreemd waren. Aan de ene kant vinden we Rusland en China, landen die een nieuwe wet hebben gelanceerd die internetproviders verplicht om de gegevens van hun gebruikers op lokale servers op te slaan om gemakkelijker toegang te krijgen, we vinden geen andere rechtvaardiging Aan de andere kant vinden we landen als India of Indonesië, die smartphonefabrikanten verplichten ervoor te zorgen dat 30% van de door het bedrijf verkochte producten in het land zijn vervaardigd.
Voor de meeste fabrikanten is dit geen probleem, omdat ze geen eigen winkels opzetten, maar Apple wel en geen van zijn producten wordt in die landen vervaardigd. In India heeft het uitstel gekregen na investeringen in een R & D-centrum en applicatieversneller die binnenkort in India zal openen. In Indonesië is het probleem van Apple bij het verkopen van de iPhone echter dat vanaf 1 januari 30% van de componenten, of het nu software of hardware is, moet in het land zijn ontworpen of vervaardigd.
Maar net als in India is er de investeringsroute. Het in Cupertino gevestigde bedrijf heeft zojuist een overeenkomst getekend met de Indonesische regering om de komende drie jaar een R & D-centrum in het land te bouwen. een centrum dat ongeveer 44 miljoen dollar gaat kosten en dat de deuren voor het bedrijf opent om rustig aan de slag te kunnen gaan met de verkoop van de iPhone en andere producten, producten die volledig in China worden vervaardigd. Indonesië is het vierde meest bevolkte land ter wereld met 260 miljoen inwoners, na China, India en de Verenigde Staten.
Ik begrijp dit nieuws niet zo goed. In Jakarta wordt de Iphone al jaren verkocht.