Er zijn veel gevallen waarin theorie de neiging heeft de praktijk ver vooruit te lopen. Dit is precies een van de weinige conclusies die we kunnen trekken uit nieuws, zoals dat ons vandaag samenbrengt in deze blog. Om je een beetje in context te plaatsen, zeg je dat in La Tiera zijn er veel mineralen dat, om de een of andere reden en ondanks het feit dat ze zeer overvloedig zijn, we hebben ze nog nooit met onze ogen gezien.
Zoals je kunt zien, hebben we het over iets dat buitengewoon vreemd lijkt, een materiaal dat zeer overvloedig aanwezig is op aarde, maar dat we nog nooit hebben gezien. Hoewel het moeilijk is om 'verteren De waarheid is dat dit precies is wat er gebeurt met de calciumsilicaat perovskiet, CaSiO3, hetzelfde als vandaag de het vierde meest voorkomende mineraal op onze planeet en dat merkwaardig en, zoals ik al eerder zei, we hadden nog nooit de gelegenheid gehad om er met onze ogen over na te denken.
Ze vinden een diamant die een van de meest voorkomende materialen op aarde bevat
Zoals je misschien aanneemt, is dit allemaal een truc en het is niets meer dan het simpele feit dat calciumsilicaat perovskiet diep in de aarde wordt gevonden, evenals het feit dat als het eenmaal is geëxtraheerd en naar de oppervlakte stijgt, op een diepte van 650 kilometer wordt het instabiel De enige manier om ervoor te zorgen dat dit materiaal naar de oppervlakte is gekomen en er dus over kan nadenken, is door een monster te vinden in een kleine diamantchip.
Dit kleine monster, of liever de diamant, werd volgens de onthulde rapporten op minder dan een kilometer afstand van het aardoppervlak gevonden in de Cullinan-diamantmijn in Zuid-Afrika. Zoals de geochemicus heeft opgemerkt Graham Pearson over:
Niemand is erin geslaagd om dit mineraal stabiel op het aardoppervlak te houden. De enige manier om het op het oppervlak te behouden, is wanneer het wordt opgesloten in een onbuigzame houder zoals een diamant.
De onderste mantel van de aarde bestaat voor 90% uit calciumsilicaat perovskiet
Om een idee te krijgen, hoef je alleen maar een beetje op internet te zoeken om erachter te komen waarom calciumsilicaat perovskiet volgens wetenschappers een van de meest voorkomende materialen op aarde is. dit materiaal maakt letterlijk meer dan 90% van de ondermantel van de aarde uit Vreemd genoeg, en ondanks het feit dat, zoals je kunt zien, het materiaal destijds werd gedoopt en de samenstelling ervan bekend is, is de waarheid dat geen enkele wetenschapper het tot nu toe met eigen ogen had kunnen zien, op welk moment, eindelijk , is er tastbaar bewijs van het bestaan van dit mineraal.
Op dit moment, zoals u zich ongetwijfeld kunt voorstellen, zijn er veel wetenschappers en onderzoekers die al contact hebben opgenomen met de beheerders van dit materiaal om hen de licentie te laten geven die hen in staat stelt om bestudeer ze in meer detail en daardoor in staat zijn om te weten waarom het, als het eenmaal naar de oppervlakte komt, zo onstabiel wordt dat het verdwijnt, iets wat niet gebeurt bij veel andere materialen zoals bijvoorbeeld diamanten.
De gevonden diamant is op zijn beurt een van de vreemdste die tot nu toe is gedolven
Een ander zeer interessant detail over dit mineraal is precies te vinden in de container die zijn ontdekking mogelijk heeft gemaakt. Ik heb het over de diamant zelf, die slechts 0 millimeter breed is en die volgens wetenschappers uiterst zeldzaam is, aangezien, in tegenstelling tot alle diamanten die op een afstand tussen 031 en 150 kilometer van het aardoppervlak worden geboren, deze is gemaakt op een diepte van ongeveer 700 kilometer.
Om je een idee te geven, op die diepte is de druk ongeveer 240.000 keer de druk die op zeeniveau bestaat Deze enorme druk is precies verantwoordelijk voor het feit dat deze diamant bij zijn creatie calciumsilicaat perovskiet in zijn binnenste vasthoudt. Volgens Graham Pearson:
Diamanten zijn echt unieke manieren om te zien wat er op aarde is. En de specifieke samenstelling van de perovskiet-opname in die specifieke diamant geeft duidelijk aan dat de oceanische korst in de onderste mantel van de aarde wordt gerecycled. Het biedt fundamenteel bewijs van wat er gebeurt met het lot van oceanische platen terwijl ze diep in de aarde afdalen.