Op 29 januari 2008 bereikte de MacBook Air alle ogen, een laptop die veel gebruikers verbaasde, of in ieder geval de wereld liet zien dat er nog een nieuwe generatie laptops was, laptops die echt overal mee naartoe konden worden genomen, die comfortabel konden zijn en die natuurlijk mooi konden zijn. Dit is zeker een van de rechter ogen van wijlen Steve Jobs.
We gaan een kleine review doen over de geschiedenis van de MacBook Air, een laptop die al heel lang een referentie is in de hele markt, maar dat schreeuwt ongetwijfeld al om een renovatie.
Tijdens zijn gebruikelijke show had Steve Jobs het idee om een laptop uit de typische portfolio te halen ... hoe was dat mogelijk? Het was, Apple wilde een draai geven, zijn ware hit was enkele jaren eerder ook met een laptop die de lokale bevolking en vreemden verblindde, en zonder twijfel zou het het opnieuw doen met een andere laptop. Met het achterlaten van de Pro-reeks, die geen introductie behoefde, werd het tijd om te laten zien waartoe Apple in staat was op het gebied van design. Dit is hoe wat ongetwijfeld de meest aantrekkelijke en dunne laptop op de markt was, arriveerde. Dit alles had een probleem, de meest terugkerende in het bedrijf Cupertino, de prijs lag rond de 2.500 euro.
Wat de MacBook goed deed voor de industrie
Toch had het zijn aantrekkingskracht, de belangrijkste boven het ontwerp met hoogwaardige materialen en buitengewone lichtheid, was dat het vergezeld ging van een SSD-schijf, de schijven die momenteel verplicht lijken op een Mac en elke high-end pc, werden in die tijd niet verwacht of verwacht in een laptop, zoals altijd Apple een paar jaar eerder arriveerde en merken dwong om te wedden op iets snellere harde schijven.
Maar niet alleen merken zagen er misplaatst uit, gebruikers begonnen te weten dat de SSD het besturingssysteem direct liet vliegen, ze zagen dat met minder hardware op processor- en RAM-niveau, de laptop zich veel beter gedroeg dan wat anderen lieten zien. Meer kracht ... Was dit de SSD-revolutie? Mogelijk. Het werd echter tijd om wat bekend werd als de ultrabook, een omgeving waarin, ondanks veel pogingen, alleen Apple erin slaagde te slagen, in feite zijn merken in de loop van de jaren aanzienlijk bezweken in deze reeks.
Een ander deel dat fabrikanten al als verloren beschouwden, dat van autonomie, was echter ook opmerkelijk explosief, en dat is het Steve Jobs beloofde 12 uur gebruik na één keer opladen dankzij het batterijsysteem dat is aangepast aan het ontwerp van het apparaat. Het heeft het echt vervuld, afgezien van het feit dat Apple MacBooks zich altijd goed hebben gedragen als het op de batterij aankomt, is dat de MacBook deed wat het beloofde: het was de juiste dans tussen hardware, software en batterijen. In feite begonnen gebruikers ook meer batterij te eisen, en het is iets dat merken tegenwoordig promoten als een fundamenteel onderdeel van hun laptops.
De schade die de MacBook heeft aangericht aan de industrie
Muchos vroeg om het hoofd van de Apple CEO te zien rollen toen hij het certificeerde dood van het optische station voor cd's in een laptop. Het was iets dat we nog steeds niet konden begrijpen, ik herinner me nog dat ik koos voor mijn Sony VAIO in plaats van de MacBook Air omdat de eerste een Blu-Ray-lezer had terwijl de Air niet eens de mogelijkheid had om een trieste dvd te lezen. En waarom was de goede oude Steve, ik heb de optische drive in meer dan vijf jaar nooit gebruikt. Velen zeiden dat het bedrijf gek was, dat niemand een laptop zou willen met zo weinig externe connectiviteit ... waar herinnert dit ons aan? Nou ja, precies op je huidige MacBook Pro die maar een paar usb c aansluitingen heeft. Een stap die te gewaagd was, maar uiteindelijk werden andere merken toegevoegd en de dvd-lezer is tegenwoordig bijna niet aanwezig in laptops met deze kenmerken, in feite kiezen veel gebruikers ervoor om deze eenheden te vervangen door poorten voor SSD of HDD.
De verlamming van de groei van de resolutie op het schermTerwijl bij televisies en monitoren meer resolutie over het algemeen beter was, koos Apple ervoor om deze groei te verlammen, de resolutie van de MacBook Air was niet in orde, een scherm met led-achtergrondverlichting van 11.6 inch (1.366 x 768) of 13.3 inch (1.440 x 900).
In hetzelfde gebied als het verdwijnen van de poorten, de USB en de minijack die hij later had, kwamen er nog wat bij, die waren volstrekt onvoldoende in een computerlandschap waar aansluitpoorten nog meer dan nodig waren. En zo wordt de MacBook Air bijna tien jaar oud, een laptop die de industrie heeft veranderd.