Van de MIT, met name dankzij een van zijn teams van onderzoekers van het Computer Science and Artificial Intelligence laboratorium, de oprichting van een veel efficiëntere versie van het cachebeheersysteem Zoals uitgelegd in het gepubliceerde artikel, past dit nieuwe beheersysteem zich veel beter aan de eisen van de huidige processors aan en maakt het de weg vrij voor de komst van een hypothetische generatie chips met duizenden kernen.
Ter herinnering: de cache is het geheugen dat zich het dichtst bij de CPU bevindt, waar een geheugen wordt bewaard. tijdelijke kopie van sommige gegevens om het ophalen van informatie te versnellen In multi-core chips heeft elke core zijn eigen cache om de meest frequent vereiste gegevens op te slaan. Daarnaast is er ook een grote gedeelde cache voor alle cores met een directory die de informatie bevat die elke verwerkingseenheid erin opslaat.
MIT praat over zijn nieuwe cachebeheersysteem.
Vreemd genoeg neemt deze directory een groot deel van het gedeelde geheugen in beslag, een grootte die neemt toe naarmate het aantal kernen toeneemt We hebben een duidelijk voorbeeld om dit te begrijpen, bijvoorbeeld doordat een 64-coreprocessor ongeveer 12% van het geheugen gebruikt om deze map op te slaan en bij te werken, als het aantal cores toeneemt, bijvoorbeeld met 128, 256 of 512 chipskernen, het systeem heeft een hoger percentage nodig, alleen om de mappen op te slaan, dus het is absoluut noodzakelijk dat het veel efficiënter wordt om de samenhang van de cache te behouden.
Dit is het punt waarop ze bij MIT hebben gewerkt. De grootste uitdaging ligt in multi-core chips die instructies parallel uitvoeren, aangezien ze tegelijkertijd informatie naar het systeem moeten schrijven. Zoals uitgelegd Xiangyao Yuu, een van de teamleden:
Laten we zeggen dat een kernel een schrijfbewerking uitvoert, en de volgende bewerking een leesbewerking is. Bij opeenvolgende consistentie moet ik wachten tot het schrijven is voltooid. Als ik de gegevens in de cache niet kan vinden, moet ik naar het centrale geheugen gaan dat het eigendom van de gegevens beheert.
Wat dit nieuwe MIT-systeem doet, is coördineer geheugenbewerkingen van kernen op basis van logische tijd in plaats van chronologische tijd Met dit schema heeft elk datapakket in een geheugenbank zijn eigen tijdstempel, iets dat het op zijn beurt erg gemakkelijk maakt voor fabrikanten om dit type cachegeheugensysteem heel gemakkelijk te implementeren, ondanks het feit dat elk van hen zijn eigen tijdstempel heeft. toegangsregels.