Er zijn maar weinig titels die de eer hebben deel uit te maken van de geschiedenis van de videogame en in dit geval vinden we een nieuwe aflevering van wat wordt beschouwd als de ware vader van first-person shooter-games: ik heb het ongetwijfeld over het mythische Wolfenstein, een programma dat ooit geweldig was ID-software, terug in 1992, en dat legde de basis van een genre dat tegenwoordig zo verschrikkelijk populair is.
Hoewel het waar is dat moderne fps tegenwoordig weinig lijkt op die gekmakende uitdagingen die veel van de titels van het genre in de jaren 90 veronderstelden: labyrintische levels, ongebreidelde actie, hordes vijanden om elke hoek, er was geen levenregeneratie ... dit Wolfenstein: De nieuwe orde, machinegames Het heeft geprobeerd om tussen die oorsprong en de moderne voordelen van fps te bewegen.
Aanhangers van de saga zullen de naam van goed kennen William BJ Blazkowicz, die nogmaals herhaalt als hoofdrolspeler in zijn rol als een Joods-Amerikaanse soldaat die bereid is alles met een swastika uit te roeien. Het verhaal van Wolfenstein: De Nieuwe Orde neemt ons mee naar een alternatieve realiteit waarin de nazi's de oorlog hebben gewonnen en de wereld onder hun juk en de meest geavanceerde en dodelijke technologie onderwerpen. Natuurlijk zal Blazkowicz de nieuwe messias zijn die de mensheid zal redden van de tirannie van het Derde Rijk. Het verhaal klinkt misschien te afgezaagd, vooral in de jaren dat we de nazi's als slechteriken hebben zien redden in verschillende soorten producties, maar de donkere setting die zo is bereikt en het geweld, soms onnodig en zelfs hyperbolisch, is bijzonder opvallend.
Zoals ik al had verwacht, Machine Games heeft eigenaardigheden en typische kenmerken van de jaren XNUMX fps gered om ze in zijn eerste game als studio te implementeren - onthoud dat ze voormalige leden zijn van Starbreeze, auteurs van The Chronicles of Riddick, The Darkness o Syndicaat Ik heb het bijvoorbeeld over de noodzaak om onschatbare EHBO-koffers te vinden om de gezondheid te herstellen, een complexer levelontwerp dan in moderne games van dit genre, confrontaties met eindbazen -en sommige zullen je met een verbaasde uitdrukking achterlaten-, checkpoints ver weg ... Natuurlijk kan het spel wat bergop aanvoelen voor de minder ervaren spelers, hoewel, alsof dit gepland was, de moeilijkheidsgraad in hetzelfde spel kan worden gewijzigd.
Ondanks het feit dat tot nu toe alles als niets anders klonk, althans voor gamers uit de jaren XNUMX, kwamen we een game tegen die als geheel niets speciaals overbrengt. Non-stop schietpartijen, het gebruik van vaste machinegeweren en vele andere situaties die duizend-en-een keer zijn gezien, zijn niet zinvol om te proberen een unieke ervaring te creëren. Bovendien zullen we tussen de hoofdstukken door een echte pauze moeten verduren, gedwongen worden om met bepaalde personages te spreken en kleine taken uit te voeren om het volgende niveau te ontgrendelen, iets wat enigszins onbegrijpelijk en dat niet goed past in de ontwikkeling van het programma.
Wat betreft de gameplay, we kunnen er weinig van benadrukken. We hebben een vaardigheidsboom waarin we voordelen kunnen ontgrendelen en onze eigen speelstijl kunnen aanpassen door onze modus operandi op de grond aan te passen aan de vraag of we een stealth-soldaat zijn of een Rambo bereid om elke laatste kogel munitie te verbranden. En als we het over wapens hebben, is het enigszins teleurstellend dat het arsenaal zo typisch en generiek is, met het typische pistool, lichte machinegeweer, jachtgeweer, enz., Waarbij alleen het praktische lasercuttergeweer wordt benadrukt, waarmee we zelfs de dekmantels van de vijand kunnen vernietigen.
Op technisch niveau wordt opgemerkt dat de IDTech 5 Hij is niet meer zo goed in vorm Natuurlijk, Wolfenstein: De Nieuwe Orde het is niet dat het een spel is met opmerkelijke graphics: effecten als vuur, het recreëren van water of deeltjes zijn helemaal niet overtuigend. Hoewel de problemen verder gaan dan wazige of langzaam ladende texturen: we zullen ook afgeknipte, soms schokkerige animaties of gedragingen tegenkomen die tegen de wetten van de fysica ingaan, omdat we de oude truc van mist in de horizon niet hebben gerepareerd. Het meest teleurstellende is dat de versie PC Evenmin wordt getoond met de gebruikelijke superioriteit ten opzichte van consoles, en de verschillen tussen de oude en nieuwe generatie zijn niet erg opvallend. Ten slotte is de nasynchronisatie gewoon correct, rekenend op de gebruikelijke stemmen - het lijkt erop dat het bloed van de stemacteurs in deze delen moet worden vernieuwd -, wat correcte effecten en een discreet geluid in de meeste tijd.
Wolfenstein: De Nieuwe Orde Het heeft me enigszins bitterzoete en tegenstrijdige gevoelens gegeven. Enerzijds is dat duidelijk Machine Games Ik had geen ambitie met deze titel, en dat is iets dat me doet afvragen waarom ik verdomme tijd zou investeren in iets dat niet doordrenkt zal zijn met energie. Wolfenstein Het innoveert in geen enkel aspect - het lijkt erop dat het het ook niet bedoeld heeft - en het redt een aantal oude mechanica die niet erg verteerbaar zullen zijn door het publiek dat nu gek wordt zodra de nieuwe levering van de Call of Duty verschuiving.
De duur van de campagne is slechts ongeveer 10 uur en het heeft geen multiplayer, waarbij de herspeelbaarheid is gebaseerd op het zoeken naar verzamelobjecten, als we hier de rest van de eigenaardigheden van het reeds genoemde programma aan toevoegen, kan ik niet aanbevelen hierin te investeren game tot dat voor een betaalbare prijs is of probeer het eens door middel van een huurauto, zolang je gamers bent die zijn opgegroeid met Wolfenstein y Ondergang.
LAATSTE NOTA MUNDI VJ 6
Opmerking: herziene versie van Xbox 360