Jedną z wielkich tajemnic, które nie zostały jeszcze rozwiązane we wszechświecie, nie są dokładnie tysiące i miliony z Ziemi, ponieważ wciąż nie znamy czegoś tak prostego lub nie, takiego jak pochodzenie księżyca. Po wielu środkach zainwestowanych w badania i rozwój pojawiło się kilka teorii, które wyszły na jaw, co ciekawe i jak z pewnością wiesz, żadna z nich nigdy nie została udowodniona.
W tym miejscu powiedz, że z pewnością w niektórych przypadkach być może słyszałeś lub czytałeś, że plik Księżyc powstał w wyniku zderzenie ogromnego obiektumniej więcej wielkości Marsa, przeciwko ziemi, ponieważ jest to jedna z najbardziej rozpowszechnionych teorii. Ten obiekt został ochrzczony jako Theia, spowodował, że tony skał i pyłu zostały wystrzelone w kosmos i ostatecznie uformowały Księżyc, jaki znamy. Jako szczegół, powiem ci, że na podstawie tej teorii w 2014 roku opublikowano badanie, które dostarczyło dowodów na to, w jaki sposób cząstki Theii zostały znalezione w składzie chemicznym Księżyca, ale te nigdy nie zostały uznane za rozstrzygające.
Przykład innej hipotezy, bardzo różnej od poprzedniej, mówi nam, jak to zrobić Księżyc po prostu uformował się jako kolejny obiekt w czasie tworzenia planet Układu Słonecznego. Po prostu obraca się wokół Ziemi, ponieważ w tamtym czasie znajdował się bardzo blisko naszej planety, a ze względu na swoją grawitację w końcu Księżyc zaczął ją okrążać.
Istnieje kilka hipotez, które mówią nam o tym, jak powstał Księżyc w wyniku uderzenia dużego obiektu. To nie jedyna teoria na ten temat
Daleko od tego wszystkiego, spotykamy się dzisiaj, aby porozmawiać o teorii, którą właśnie zaproponował astronom Sarah Stewart wraz z zespołem badaczy z Uniwersytet Kalifornijski. W tej ostatniej próbie wyjaśnienia pochodzenia Księżyca zostaje wprowadzona koncepcja, której do tej pory nie znaliśmy i która została ochrzczona imieniem synestia, mieszanka słów Syn (razem) i Hestia (grecka bogini architektury).
Gdy poznamy tę nową koncepcję, zespół naukowców nam to mówi Synestia jest tym, co się dzieje, gdy dwie planety tej samej wielkości zderzają się z wielką gwałtownością. W wyniku tego zderzenia w kosmos wyrzucana jest ogromna ilość materiału, w zasadzie odparowanej i stopionej skały, która zaczyna się obracać z dużą prędkością, tworząc kształt podobny do pączka. Gdy chmura ta zaczyna się ochładzać, powoduje, że zawarte w niej materiały łączą się, tworząc nową planetę. Aby tak się stało, musi minąć okres od 100 do 200 lat.
Symulacje tej nowej teorii opublikowane przez Sarah Stewart są bardzo spójne
Najwyraźniej i jak omówiono w artykule, w którym zespół Uniwersytetu Kalifornijskiego publikuje swoje wyniki, mówi się, że konkretny przypadek powstania Księżyca był nieco inny, ponieważ po zderzeniu, które uformowało Synestię, która uformowała Ziemię, obok niego zaczął się formować drugi obiekt. Ten drugi obiekt aglutynował materiał, aż w odpowiednim momencie wynurzył się z chmury i zaczął okrążać największy obiekt, którym w tym przypadku byłaby Ziemia.
W tej chwili wszystko to jest tylko teorią, chociaż na podstawie symulacji, które Sarah Stewart i jej zespół wspólnie przedstawili, wydaje się, że wyniki są bardzo spójne. Z kolei teoria ta wyjaśnia jedną z wielkich wątpliwości, jakie mają wszyscy naukowcy, coś tak prostego jak dlaczego Księżyc dzieli część swojego składu chemicznego z Ziemią, ale nie wszystko.
Aby wyjaśnić to drugie, zespół bezpośrednio argumentuje, że w pierwszej fazie, kiedy zarówno Ziemia, jak i Księżyc powstały w tej samej Synestii, oba dodały najpierw najcięższe materiały do swojego składu, aby inne materiały łatwiejsze do odparowania, takie jak potas, sód, a nawet cynk, nie miały czasu na dodanie się do tego prymitywnego Księżyca, tak że całkowicie spadły na Ziemię.