Praca ma swoje zalety. Prawie żadnego, ale tak. Na przykład ci płacą. I tak mogłem kupić nowy PSP Slim w kolorze Ice Silver (szary, żeby nas zrozumieć). Komentuję swoje wrażenia.
Porównania nie są nienawistne.
Kupiłem Slim, a mój brat ma klasykę, którą teraz nazywają Fat. Kiedy w końcu zobaczyłem nowy model prezentowany latem, byłem dość rozczarowany. Spodziewałem się rewizji takiej jak ta, którą miało Nintendo DS. Z pewnością biorąc pod uwagę fizyczne cechy PSP, było to niemożliwe. Jednak jestem dość zaskoczony, widząc efekt końcowy w moich własnych rękach.
Zmiany.
Pierwszą rzeczą, która się wyróżnia, jest waga. Jest bardzo lekki! Kiedy to zrobisz, zdasz sobie sprawę, że to cud techniki. Pamiętaj, że po diecie straciłeś 33% wagi. To zdecydowanie pokazuje. Minusem jest to, że materiał, z którego jest wykonana, to błyszczące tworzywo sztuczne (aluminium byłoby niesamowite) i wygląda na to, że masz w rękach zabawkę. Gdy tylko go włączysz i zobaczysz, do czego jest zdolny, to uczucie znika.
Rozmiar jest również oczywisty, jest tak dobry, jak tylko mógłby być. Naprawdę wygodne. Stary PSP wygląda obok jak cegła.
Ekran nadal ma 4,3 ″, ale jest nieco jaśniejszy. Nie zauważam żadnej szczególnej różnicy, być może materiał, z którego jest wykonany. Jest podobny do laptopów Sony, jeśli widziałeś stosunkowo nowy. Odbija trochę, gdy jest wyłączony, ale to pomaga wydobyć czerń, gdy działa.
Klawisze strzałek wyglądają tak samo, chociaż czytałem, że poprawiają przekątne. Nie miałem okazji tego zweryfikować. Drążek analogowy ma nieco większy opór, ale jest bardziej miękki. Fajnie to przenieść. Przyciski działają tak samo, jak przyciski na pilocie Play. Koniec problemu z kwadratem, który był trudniejszy do naciśnięcia. Ogólnie uczucie jest bardziej pozytywne.
Wreszcie pamięć wewnętrzna została podwojona. To sprawia, że gry ładują się szybciej. Na przykład Midnight Club 3 był nie do zniesienia. Sama gra była cudowna, ale czasy ładowania nawet między menu sprawiły, że nie można było w nią grać. Ale teraz wrócił, by być moim królem. To, że podwoili pamięć wewnętrzną, nie jest kwestią trywialną. Przykład: na moim komputerze, gdy miałem 512 MB pamięci RAM, wypróbowałem Dooma 3 z ciekawości. Dopóki nie miałem 1 GB, nie grałem na poważnie. Płynność była taka sama, ale znacznie szybsze ładowanie robiło różnicę. Być może doświadczyłeś czegoś podobnego.
Małe wady.
Najbardziej oczywiste jest to, że światło z ekranu filtruje przez szczelinę w kontrolerze analogowym i przez kwadrat. Widziałem to w dwóch modelach PSP Slim, jeden ześlizgnął się bardziej niż drugi. Trochę denerwuje, gdy światło jest wyłączone. Jeśli nie, nie jest to mile widziane.
Plastik, jak powiedziałem wcześniej, jest nieco obskurny. Był bardziej spójny na Fatach i nie rozumiem, dlaczego nie używali aluminium jak iPod. Również wygląd na zdjęciach studyjnych i rzeczywisty zmienia się na gorsze. I to oczywista odmiana, trochę jak hamburgery w reklamach i te, które jesz później.
Wreszcie pudełko. Kosztuje 170 euro, ale ma wystarczająco dużo. To znaczy PSP i przewód zasilający. Bez słuchawek, etui, pendrive'a ... bez kabla USB. Owszem, na pewno nie trzeba kupować niektórych z tych rzeczy, bo masz je już z innych urządzeń, ale daje to wrażenie, że te od Sony to małe szczury.
Konkluzja.
Jest to zalecany zakup. Niektórzy będą się zastanawiać, czy łatwo jest załadować emulatory i tego typu rzeczy. Cóż, posiadanie zhakowanego klasycznego PSP da się zrobić. Należy wykonać kilka kroków, ale nie są one trudne. A potem wszystko idzie gładko.
Sony wykonało dobrą robotę. Jednak nadal istnieje koń pociągowy: gry. W przyszłych postach skomentuję to. Ale już widzę, że w Gamespocie, chociaż zawsze są to trudne punkty, nie ma takich, które przekraczają 8.5. I prawie w Meristation.
Kupiłem i nie kupuję, to chafa, trzeba postępować zgodnie z krokami chikena i nie kupować go ani normalnego w kolorze czarnym
Myślę, że się mylą, ponieważ jest to bardzo fajna gra, ale należy do mojego brata, jest świetnym głupcem