Jak pokazało w ostatnich miesiącach wiele firm i ośrodków naukowych, zarówno prywatnych, jak i publicznych, dokonuje obecnie dużych inwestycji w projekty związane z świat robotyki aby pójść trochę dalej niż jego rywale. Rodzaj wielomilionowego wyścigu, który po długim czasie wydaje się przynosić efekty w postaci nowych modeli, prototypów, pomysłów, opracowań ...
Dokładnie, a szczególnie, jeśli jesteś miłośnikiem tego typu projektów, z pewnością znasz ten specyficzny podział, który jest generowany w tym sektorze, dział, dla którego wielu inżynierów nadal pracuje nad złożonymi systemami związanymi z tradycyjna robotyka Podczas gdy wielu innych stawia na znacznie bardziej innowacyjny rodzaj robotyki, znany po hiszpańsku jako miękka robotyka.
Harvard i MIT łączą siły, aby rozwinąć sztuczny mięsień zdolny unieść nawet 1.000 razy więcej niż jego ciężar
Skupiając się trochę na obrazie, który umieściłeś na samej górze tego samego postu, powiem ci tylko, że dzisiaj chcę wam przedstawić projekt, który właśnie ujrzał światło i został opracowany wspólnie przez naukowców z John A. Paulson School of Engineering and Applied Sciences z Harvardu, z Wyss Institute z Uniwersytetu Harvarda i Laboratorium Informatyki i Sztucznej Inteligencji z MIT.
Jak widać, mówimy o renomowanych instytucjach, które po zgromadzeniu kilku swoich najlepszych naukowców i inżynierów w tym samym projekcie zdołały opracować i stworzyć nowa generacja sztucznych mięśni że podczas pierwszych prób koncepcji pokazały, że już dziś są w stanie podnosić nawet 1.000-krotność własnego ciężaru.
Jak skomentowano Daniela Rus, dyrektor Laboratorium Informatyki i Sztucznej Inteligencji na MIT i jeden ze starszych autorów badań:
Byliśmy bardzo zaskoczeni, jak mocne są siłowniki. Spodziewaliśmy się, że będą miały wyższą maksymalną masę funkcjonalną niż konwencjonalne roboty miękkie, ale nie spodziewaliśmy się tysiąckrotnego wzrostu. To tak, jakby dać tym robotom super moce.
Do wykonania tych sztucznych mięśni stosuje się polimer rozpuszczalny w wodzie.
Jak się okazało, aby opracować nową generację sztucznych mięśni, na którą wiele różnych instytucji i firm prywatnych ma już pewne pomysły na ich wdrożenie, zespół badawczy inspirowane origami. Dzięki temu znajdujemy prototyp, którego szkielet został zbudowany z metalu, plastiku i tkaniny, a do skóry użyto wody i powietrza, dwóch elementów, które z kolei odpowiadają za ćwiczenia tzw.siła mięśni".
Działanie systemu następuje, gdy w strukturze powstaje podciśnienie, co powoduje napięcie mięśni, a zmniejsza jego siłę po zwolnieniu odkurzacza. Zginając szkielet na różne sposoby, na przykład w origami, odkurzacz może ciągnąć mięsień w różnych kierunkach, co z kolei robi to dużo bardziej wszechstronny.
Spośród różnych testów przeprowadzonych na tym nowym typie mięśni inżynierowie osiągnęli to, do czego byli zdolni podnieś kwiat z ziemi, zwiną się jak cewka, a nawet skurczyć się do 10% ich pierwotnego rozmiaru. Należy zaznaczyć, że podczas nich powstały różne wersje różniące się wielkością. Dzięki temu znajdziemy jednostki, które wahają się od kilku milimetrów do modeli o długości powyżej jednego metra.
Wśród krótkoterminowych zalet tego projektu należy na przykład zauważyć, że koszt produkcji jednego z tych mięśni jest bardzo niski, podczas gdy z drugiej strony taki sam są wykonane z rozpuszczalnego w wodzie polimeru dzięki czemu technologia mogłaby być doskonale stosowana w każdym środowisku naturalnym, ponieważ miałaby minimalny wpływ na środowisko.